“พี่ยอร์ช!!”

    คนตัวสูงที่หอบดอกไม้และของขวัญแสดงความยินดีพะรุงพะรัง หันหลังกลับมามองหญิงสาวตัวเล็กที่วิ่งมาหาด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ

“ว่าไงลิจัง ไหนของขวัญพี่ล่ะครับ”

“นี่ค่ะ ลิดีใจด้วยนะคะ คนเก่งของหนูจบแล้ว” รอยยิ้มกว้างที่ส่งไปให้ ศิลภพอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ

“ขอบคุณมากครับ อีกเดี๋ยวเราก็จะตามไปเหมือนกันแหละ ตั้งใจเรียนนะเรา”

“โอเคครับผม”

    มะลิตอบกลับคนที่เธอแอบชอบด้วยความสดใส วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอหน้ากันแล้วสำหรับรุ่นพี่ม.6 อย่างพี่ยอร์ช คนที่เธอแอบชอบมาตั้งแต่ยังอยู่ ม.4

“ดีแล้ว ๆ ไว้เจอกันใหม่นะ เดี๋ยวพี่ต้องไปทางนู้นก่อนนะครับ” เขาบุ้ยปากไปทางโรงอาหาร เหมือนกับว่ามีคนรออยู่

“เอ่อค่ะ”

    ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ แต่เหมือนว่าเขาจะดูรีบ ๆ ยังไงไม่รู้ หรือว่ามีต้องไปทำธุระหรือเปล่านะ แต่ถ้าเธอไม่บอกวันนี้ ก็จะไม่มีโอกาสแล้วน่ะสิ เพราะจากที่รู้มาพี่เขาไปเรียนตั้งไกลแน่ะ

“พี่ยอร์ช!!”

    ในขณะที่เธอตะโกนเรียกคนที่เดินออกไปไกลแล้ว กลับมีอีกหนึ่งเสียงที่ดังมาจากข้าง ๆ เช่นกัน คน ๆ นั้นคือ พี่ฟราน

“ยอร์ช!”

“อ้าว ฟราน รอนานไหม”

“ไม่นานเลย เค้ามาทวงสัญญาที่เคยคุยกันไว้ ว่าวันจบจะเป็นวันแรกที่เราคบกัน”

อึก...แปล๊บ

ประโยคที่ได้ยินจากรุ่นพี่สาวอีกคน ทำให้มะลิถึงกับจุกในอก เคยได้ยินมาแว่ว ๆ ว่าพี่เขาสองคนคุย ๆ กันอยู่ แต่ไม่คิดเลยว่าพอมาได้ยินกับตัวเองแล้วมันจะเจ็บขนาดนี้ แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรกันนะ มะลินิ่งไป รอฟังคำตอบของคนที่เธอแอบชอบ บางที่เธออาจจะมีโอกาสก็ได้

“อื้ม ใช่แหละ”

ไม่รอให้ได้ยินคำตอบที่บาดหัวใจไปมากกว่านี้ มะลิหันหลังเดินกลับไปยังอาคารประชุมที่มีเพื่อน ๆ คอยอยู่แล้ว เพราะเธอคิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์ถ้าจะสารภาพกับเขาอย่างจริงจังอีกครั้ง เพราะถ้าเขาชอบเรา ป่านนี้เขาตอบรับเราเป็นแฟนไปแล้ว

    โคตรเจ็บ!

    การแอบชอบใครคนหนึ่งมาตั้งหลายปี แต่ไม่สมหวังมันเจ็บจนจุกเลย

“ฮึก...”

    นี่สินะที่เขาว่า ทุกคนต้องเคยมีพี่โชนเป็นของตัวเอง...

ฝากติดตามเรื่องราวความรักวัยใส นุ้บนิ้บหัวใจของพี่ยอร์ชและน้องมะลิกันค่ะ บทสรุปจะเป็นอย่างไร ไปติดตามกันเล้ยย