เพื่อนสัมพันธ์ สำหรับคนบางคนอาจใช้มันเป็นข้ออ้างของความสัมพันธ์ที่คบเอาไว้คั่นเวลาให้ฟังดูดีตอนเขาไม่มีใคร เหงาก็มา เบื่อก็ไป บางครั้งเขาอาจทำให้เรารู้สึกว่า ‘ฉันเป็นคนพิเศษ’ ทั้งที่ความจริงแล้ว ‘เขาไม่เคยมีใจ’ อาศัยความอ่อนไหวและความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้หล่อเลี้ยงจิตใจเราให้มีความหวัง หวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะมองเห็นคุณค่าของคนที่ต่อให้เขาเดินไปไกลมากเท่าไร แต่เมื่อหันหลังกลับมาก็จะเห็นคนคนนั้นยืนรอเขาอยู่ตรงที่เดิมเสมอ แล้วแบบนี้...เราจะต่างอะไรกับของตายที่รอวันถูกเขี่ยทิ้งตอนเขาได้เจอตัวเลือกใหม่ที่ดีกว่าล่ะ

***ตัวอย่างในเรื่อง***

“เทรย์”

“อือ”

“นายเคยอยากคบฉันเป็นแฟนบ้างหรือเปล่า”

“...” เทรซิสเงียบไปครู่หนึ่งด้วยความรู้สึกประหลาดใจก่อนตอบ “เราเป็นแค่เพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

แสนรักยิ้มฝืดเฝื่อน

คำตอบจากเทรซิสเป็นไปตามที่เธอคิดไว้ไม่ผิด

ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องลังเลเพื่อให้ตัวตนและจิตวิญาณของเธอสูญสิ้นจากการถูกไฟรักร้อนแรงแผดเผาไปมากกว่านี้อีกแล้ว

คิดได้...

แสนรักรวบรวมความกล้าเฮือกสุดท้ายสารภาพความในใจเพื่อเอ่ยลาและยุติความสัมพันธ์ทางกายระหว่างเพื่อนอันยาวนาน

“ใช่ แต่ฉันรักนายมากจนทำใจเป็นแค่เพื่อนกับนายไม่ได้”

เสี้ยววินาทีหนึ่งแววตาของเขาสั่นไหวก่อนจะกลับมานิ่งสงบเหมือนเดิม

“เธอเมาสินะ”

“ฉันรักนายตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน” ถึงเขาอยากให้เป็นมุกตลกอำกันเล่นแต่มันคือเรื่องจริง แสนรักยืนยันเสียงหนักแน่นพลางสบตา

“แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันไม่ได้รักเธอ”

 ***********

ลิงค์อีบุ๊กอยู่ข้างล่าง

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTQ5NzA5MSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI2MTM1OSI7fQ