ตลอดทั้งชีวิตของ'จิน'ไม่เคยได้รู้จักความรักของ

'พ่อแม่'

เลยสักครั้ง ตั้งแต่จำความได้จินอยู่กับยายที่เก็บเขามาเลี้ยง

อยู่บ้านในแถบชนบท พอตอนอายุได้เพียง5ขวบเขาก็เริ่มทำงานช่วยยายเล็กน้อยๆ

เวลาผ่านไปจนในวันเกิดอายุครบ17ปี เขาได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่า

'ความสูญเสีย'

เพราะยายที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็กเกิดลื่นล้มหัวฟาดพื้น จนเสียชีวิต

ตอนนั้นจินเสียศูนย์ขึ้นมา เขาไม่เคยต้องสูญเสียแม้เขาจะไม่มีพ่อแม่แต่เขามียายคอยอยู่เคียงข้างตลอด พอไม่มียายเขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ

ในงานศพของยายแม้มีคุณป้าข้างบ้านมาคอยช่วยเหลือแต่ก็ไม่ได้ทำให้จินดีขึ้นเท่าไร

คุณป้าบอกว่าจะเซ็นรับเป็นผู้ปกครองให้เพราะไม่อยากให้จินไปอยู่ในสถานสงเคราะห์

จินได้แต่พยักหน้าเมื่อเขาสอบติดมหาวิทยาลัยได้เขาต้องเข้าไปเรียนในเมืองและต้องลาจากบ้านที่เขาอยู่กับยายมาไป มันทำให้เขาร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

เมื่อเรียนจบ ในวันที่เขารับปริญญา จินได้แต่มองคนอื่นที่มีพ่อแม่มาแสดงความยินดี ส่วนเขาเมื่อรับใบปริญญาแล้วก็เดินกลับหอทันที

ระหว่างที่กำลังข้ามถนนอยู่ๆก็มีรถบรรทุกของวิ่งมาด้วยความเร็วพุ่งชนร่างของจินอย่างแรง ตอนนั้นเขาไม่รู้สึกอะไรเลย สมองตื้อไปหมด

จากนั้นภาพทุกอย่างก็ตัดลง จินยืนมองร่างของตัวเองที่ถูกคนในบริเวณนั้นรุมล้อมอยู่ เขาทั้งตกใจและเสียใจ

แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปรง ในตอนที่กำลังปรงกับตัวเองอยู่นั้นจินก็รู้สึกเหมือนมีแรงอะไรสักอย่างดึงเขาไปข้างหลัง

และทุกอย่างก็มืดลงอีกครั้ง

------------------