มีคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ เมื่อก่อนนางไม่เคยเชื่อถือและเก็บมาจำใส่ใจ และยังเดินหน้าแย่งชิงวาสนาของผู้อื่นมาเป็นของตน คิดง่ายๆเพียงแค่ว่าเมื่อได้สิ่งนั้นมาครอบครอง ตัวนางจะมีความสุขสมหวังอย่างที่ควรจะเป็น 

แต่เปล่าเลย ทุกสิ่งล้วนไม่เป็นอย่างที่คิด กาลเวลามันพิสูจน์อะไรให้เห็นหลายๆอย่าง ทำให้นางได้เข้าใจและเรียนรู้ว่า

มีรักก็ย่อมมีทุกข์ เพราะความรักมิได้สวยงามเสมอไป และมิใช่ทุกคนจะสุขสมหวังกับมัน เมื่อเตรียมใจที่จะรักก็ต้องเตรียมใจยอมรับกับความผิดหวังให้ได้ด้วย เพราะผู้ที่จะเผชิญหน้ากับคำว่าทุกข์ ก็คือตัวของเราเอง

แต่ทว่ากว่าที่นางจะสำนึกรู้ได้นั้น อะไรๆมันก็สายไปเสียแล้ว