บทนำ

ณ อนุเสาวรีย์ชัย เต็มไปด้วยผู้คนและรถไม่ว่าจะเป็นเวลากลางคืนหรือกลางวันก็ยังคงเป็นสถานที่ที่สวยงามอยูตลดเวลาเป็นสถานที่ที่หนึ่งที่ไม่เคยหลับใหลเลย ท้องถนนไม่เคยว่างเปล่าเพราะมีรถราวิ่งไปมาบนท้องถนนเต็มไปหมด มีร้านค้ามากมายให้ผู้คนได้เข้าไปเลืกซื้อเป็นสถานที่ที่มีทั้งห้างสรรพสินค้ามากมายมีทั้งรถโดยสารสาธารณะมากมายสถานที่แห่งนี้ยังมีผู้คนมากมายมายต่างเดินไปเดินมาบางคนก็ยืนรอรถโดยสารสาธารณะกันเต็มพื้นฟุตบาท

ในขนาดเดียวกันที่ป้ายรถโดยสารสาธารณะได้มีรถเมล์ได้ขับมาจอดเทียบป้ายรถโดยสารสาธารณะประตูอัตโนมัติถูกเปิดออกเป็นสัญญาณบ่งบอกว่ามีผู้โดยสารกำลังลงจารถเมล์คันนี้ทำให้เห็นผู้มาใหม่ได้ก้าวเท้าลงมาชายหนุ่มรูปร่างผอมบางสูงโปร่งผิวสองสีย้อมผมสีม่วงดำในชุดเสื้อยืดสีดำรองเท้าผ้าใบสีขาวยอดฮิตพร้อมกางเกงยีนสีดำสะพายกระเป๋าเป๋สีดำเห็นได้ชัดว่าที่กระเป๋าเป้ของเขาติดเข้มกลัดรูปเป็ดเอาไว้   ใบหน้าของเขามีผ้าปิดปากสีดำปิดบังใบหน้าทำให้เห็นเพียงแววตาของเขาผู้ชายคนนี้ก็คือ ก้อนหิน ทวีทรัพย์  สายตาของเขามองตรงไปเบื้องหน้าที่มีอนุเสาวรีย์ชัยเขาอมยิ้มเล็กน้อย   พร้อมกับมองไปรอบๆที่มีแต่ความวุ่นวายเต็มไปด้วยรถรามากมายแถมยังมีควันมลพิษจากควันรถและฝุ่นpm2.5อีก จนรู้สึกได้ว่าเหมือนหมอกมากแต่ความจริงไม่ใช่หมอกแต่มันคือควัน 

เขาพยายามมองหาป้ายรถเมล์สายที่จะขึ้นไปสถานนีรถทัวร์ที่เป็นจุดหมายที่เขาจะไป    เขามองดูผู้คนที่ยืนต่อแถวเพื่อขึ้นรถโดยสารสาธารณะ   เขากับรู้สึกว่าตอนที่เขามาที่นี้ในครั้งนั้นกับครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากต่างแค่ในครั้งนี้มองดูผู้คนส่วนใหญ่จะมีผ้าปิดปากกันทุกคนร่วมถึงตัวเขาด้วย เขาได้แต่ถอนหายใจ  สองเท้าของเขาก้าวเดินไปต่อแถวขึ้นรถเมล์เหมือนคนอื่นๆ   เขารอรถได้สักพักใหญ่ๆรถเมล์สายที่เขาต้องการขึ้นก็มาจอดเทียบป้ายรถโดยสารประจำทางเพื่อให้ผู้โดยสารได้ขึ้น     

ในตอนนี้เขาก็มาถึงสถานนีรถทัวร์กรุงเทพ-อุทัยธานีแล้ว   เขาเดินตรงดิ่งเพื่อไปซื้อตั๋วเพื่อจะไปสถานที่แห่งหนึ่งนั้นก็คือจังหวัดอุทัยธานีคือจุดหมายที่เขาจะไป เขารอรถทัวร์ประมาณครึ่งชัวโมงรถทัวร์ก็มาจอดให้ผู้โดยสารได้ขึ้นรถ ก้อนหินเดินขึ้นไปบนรถทัวร์เพื่อเลือกที่นั่งชิดหน้าต่างแถวหลังสุดตรงทางลงรถเขานั่งสักพักก็หยิบหูฟังและมือถือเพื่อเลื่อนหาเพลงที่เขาชอบฟังเขาเลื่อนหาเพลงคำอำลาในงานศพของฉัน(เมรุ)-changhumเขาเปิดเพลงฟังพร้อมกับหลับตาและปล่อยให้เพลงบรรเลงวนไปวนมาซ้ำแล้วซ้าเล่า ในระหว่างทางที่รถบัสกรุงเทพ-อุทัยธานีได้ขับผ่านสถานที่ต่างๆจากตัวเมืองที่มีแต่ตึกมากมายขับมาจนถึงป่าเขา ก้อนหินมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นมีแต่ธรรมชาติมากมายคนบนรถบัสบางคนก็หลับบางคนก็เล่นมือถือบางคนก็มองออกไปนอกหน้าต่างส่วนก้อนหินที่หูทั้งสองข้างของเขาเห็นได้ชัดว่ากำลังฟังเพลงอยู่พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างสักพักและก็หยิบสมุดขึ้นมาเขียนไดอารี่ ก้อนหินมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้งทำให้เขานึกถึงเรื่องราวต่างๆในอดีตกว่าเขาจะมาถึงจุดนี้เขาเจออะไรมาตั้งมากมายเขาเม่อมองออกไปนอกหน้าต่างทำให้เห็นวิวข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้ทุ่งนาสีเขียวมีรถวิ่งผ่านไปมาใบหน้าของเขาในเวลานี้เห็นได้ชัดว่าเหมือนจะมีความสุขก็ไม่เชิงจะเศร้าก็ดูเหมือนไม่เศร้าสีหน้าในเวลานี้ดูสับสนไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่

เอี๊ยดดดดดดดด 

โครม!!

ในระหว่างนั้นเสียงเบรกรถคันที่ก้อนหินนั่งมาดังสนั่น ตามมาด้วยเสียงของการพลิกคว่ำของตัวรถก่อนที่ตัวรถจะหยุดนิ่งอยู่กับที่กับมีเสียงของผู้โดยสารที่อยู่ในรถ

โอ๊ยยยยย!!

ทำให้รถบัสที่ก้อนหินนั่งมาเกิดอุบัติเหติพลิกคว่ำมีผู้โดยสารบางคนก็ติดอยู่ในซากรถบางคนก็กระเด็นออกมานอกรถ ส่วนตัวของก้อนหินที่ตอนนี้นอนอยู่บนพื้นถนนที่เต็มไปด้วยเลือดของคนเจ็บและเศษของรถ ก้อนหินรู้สึกขยับร่างกายไม่ได้เลยรู้สึกเจ็บปวดมากเขาหายใจค่อนข้างถี่ลงรูู้สึกอึดอัดเขามองดูสมุดไดอารี่ที่อยู่ห่างเพียงปลายนิ้วเขาพยายามจะเอื้อมไปหยิบเขามองดูไดอารี่ที่ถูกเปิดไว้หน้าที่มีรูปถ่ายครอบครัวในวัยเด็กของเขา เขาในตอนนี้รู้สึกหายใจไม่ออกเขาพยายามขยับมือเพื่อจะเอาสมุดไดอารี่ของเขาเขาเริ่มรู้สึกตัวชาๆเหมือนไม่มีแรงขยับแล้วเขารู้สึกหายใจถี่ลง ตาของเขาในตอนนี้เริ่มมองอะไรมัวขึ้นจนทุกอย่างมืดมิดจนเขารู้สึกได้ว่าเขาไม่สามารถรับรู้หรือได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากความมืดและความเงียบ……..