บทนำ

         ย้อนกลับไปเมื่อราวหนึ่งหมื่นปีที่แล้ว ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่ทำให้ทั้งเผ่าพันธุ์เทพและมารสั่นสะเทือน เมื่อมีเทพและมารตกหลุมรักกัน เรื่องนี้เป็นความลับที่มีเฉพาะเบื้องบนเท่านั้นที่รับรู้ แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้ ยิ่งทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป โดยฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ส่วนเทพมารนั้นคือ อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ชื่อเสียงทั้งในเรื่องความแข็งแกร่งและทรงอำนาจ ทั้งคู่ได้ตกหลุมรักและได้ให้กำเนิดบุตรชายขึ้นมา 

      แต่ความรักของเทพและมารนั้นเป็นเรื่องต้องห้าม เพราะทั้งสองฝ่ายต่างเปรียบเสมือนแสงและความมืด ซึ่งมิอาจหลอมรวมกันได้ เมื่อเรื่องนี้ทราบถึงหูของเทพสูงสุด จึงจำเป็นต้องลงมาสะสางปัญหานี้ด้วยตัวเอง...

        "ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ มิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร ทางออกของเรื่องนี้ี่คงมีเพียงข้าต้องสังหารบุตรของเจ้า เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง!! "
 

      เสียงพูดอันแข็งกร้าวแฝงไปด้วยความทรงพลังดังกังวานขึ้น แต่นั่นมิอาจทำให้ราฟาเอลและอัลบาร์เกิดความลหวาดกลัวแม้แต่น้อย แม้อยู่ภายใต้วงล้อมของกองทัพเทพมากกว่าแสนตนก็ตาม.... 

  "  เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามา แล้วข้าจะลดโทษให้พวกเจ้ากึ่งหนึ่ง!!! " 
 

      เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าปกคลุมบริเวรนั้น ขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของอัลบาร์ขึ้น ทำให้เหล่าเทพเกิดความไม่พอใจและต้องการจัดการเทพมารตนนั้น เพียงแต่ไม่มีคำสั่งจากองค์เทพสูงสุด จึงทำได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างนั้นหรือ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้ อีกอย่างข้าคือเทพมาร เหตุใดข้าต้องทำตามเทพอย่างเจ้า..." 
 

     เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพเป็นอย่างมาก 

"เป็นเช่นนั้น!! ถึงแม้ข้าต้องตาย แต่บุตรของพวกข้าต้องรอด ต่อให้พวกท่านจะเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน หากพวกท่านแตะต้องบุตรของข้า ข้าก็จะลากพวกท่านให้ตายตกไปด้วยกัน ข้าไม่มีทางยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! " 
 

    หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากัน ซึ่งภายในอ้อมแขนของเทพมารนั้น มีเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโตอันไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวตามสายลม  ทั้งคู่ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!!!!




   ภายหลังการปลดปล่อยพลังออกมานั้น ส่งผลให้ใบหน้าองค์เทพสูงสุดเคร่งเครียดขึ้นและเริ่มขบคิดบางอย่างในใจ 




      " ทั้งสองคงจะรักกันมากสินะ ข้าเองก็ไม่อยากให้เกิดการสู้ภายในเผ่าพันธ์ุตัวเอง อีกทั้งราฟาเอลนางยังเป็น... งั้นเอาเช่นนี้เป็นอย่างไร..."


 
   เทพสูงสุดกล่าวขึ้นภายในจิต ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทีผ่อนคลายลง...


 

 "ราฟาเอลและเทพมารอัลบาร์ พวกเจ้าคงจะรักกันมาก..งั้นเช่นนี้เป็นอย่างไร เรื่องบุตรของพวกเจ้านั้นข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้าทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลาหนึ่งหมื่นปี!! ภายหลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะเป็นอิสระ และนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอขับราฟาเอลออกจากเผ่าเทพ ส่วนเจ้าเทพมาร หากเจ้ารักราฟาเอลจริงจงตัดปีกตนเองออกหนึ่งคู่ แล้วข้าจะไม่ทำอันตรายต่อบุตรของพวกเจ้า เป็นเช่นไร ทีนี้จะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ!! " 


 

     หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านดังเซ็งแซ่


 

     ไม่ได้นะท่านเทพ!

  นี่มันเรื่องต้องห้ามเลยนะท่านเทพ!

  หากปล่อยไปเช่นนี้จะมิมีเหตุการณ์ซ้ำรอยหรือ!

"  ท่านเทพสู-  " เทพองค์หนึ่งกล่าวยังไม่ทันจบ ก็โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวตัดบท




"เงียบ!!!!!!" 
 

    " นี่คือการตัดสินใจของข้า!! พวกเจ้าจะคัดค้านหรือ  และหากเกิดการต่อสู้ขึ้นจริง ในที่นี้มีใครสามารถรับผิดชอบความเสียหายที่จะเกิดขึ้นได้  " 

     สิ้นเสียงเทพสูงสุด ก็ไม่มีเทพตนใดกล้าขัดขึ้นมาอีก แม้จะมีเทพบางองค์ที่ยังเจ็บใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าที่เทพสูงสุดกล่าวมานั้นเป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้

  " ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ ข้าจะตัดปีกของข้าออกหนึ่งคู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าจะไม่ผิดคำพูด!! "  เทพมารเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนเย็นชา
 

    การตัดปีกออกนั้น นับเป็นการตัดพลังออกไปด้วย สำหรับเทพมารนั้นมีปีกถึงแปดคู่ แม้จะเสียปีกไปหนึ่งคู่ ก็ถือว่าเป็นการสูญเสียพลังของตนไปมากเช่นกัน...

"จไม่นะอัลบาร์ เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!" 


 

     ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าเสียใจ...

  
  "ไม่เป็นไร..อย่างไรต้นเหตุมันก็เกิดมาจากข้า และอีกอย่างข้าไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตนเองด้วย" 
 

     ราฟาเอลกำลังจะเอ่ยขัดขึ้น แต่ทันใดนั้น อัลบาร์ก็ได้ตัดปีกตนเองออกมาเสียแล้ว ทำให้โลหิตสาดกระเซ็น ไหลเปรอะเปื้อนทั่วทั้งแผ่นหลัง

     เป็นที่ทราบกันอยู่แล้วว่าการตัดปีกนั้นสร้างความเจ็บปวดมหาศาลให้แก่ผู้ที่สูญเสียปีก แต่เทพมารนั้นกลับไม่แสดงท่าทีเจ็บปวดออกมาแม้แต่น้อย

  "เอาล่ะ ข้าทำตามข้อเสนอของท่านแล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"
 

    เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงแฝงความอ่อนล้า...

 


" แน่นอน  ข้าให้สัญญา!!!" 
 

   หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัญญา อัลบาร์ก็ล้มตัวลงหมดสติ

"อุแว้ๆ" 



         เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ด้วยสายใยของบุตร  เมื่อผู้เป็นบิดาบาดเจ็บก็รับรู้ได้เช่นกัน จึงส่งเสียงร้องออกมา  ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ายิ่งรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็เป็นมารดาคนหนึ่ง ราฟาเอลนางจึงเดินเข้าไปใกล้บุตรของตน ซึ่งยังคงอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางเอื้อมมือไปทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมผนึกจะคลายออก และได้พบกับจิตวิญญาณของนางที่หลงเหลือไว้ให้ รวมทั้งได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร มันคือดาบประจำจิตวิณญาณของผู้ถือครอง ไม่มีใครสามารถใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย ซึ่งบุตรของราฟาเอลและอัลบาร์นั้นเป็นกรณียกเว้น สามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย 

   ก่อนหน้านี้อัลบาร์เองก็ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้วเช่นกัน ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมา จากนั้นได้แบ่งพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรชายและหายร่างไปทันที ในตอนนี้บุตรของนางถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพทั้งหลายเป็นอย่างมาก เนื่องจากเกรงว่าในอนาคต เด็กผู้นี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

  "หลังจากผนึกพวกมันสองคนแล้ว พวกเจ้าจงนำกำลังคนของเราไปร้อยคน แล้วตามสังหารเด็กผู้นั้นทิ้งซะ มันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้" 


    เสียงที่เอ่ยขึ้นนั้น เป็นเสียงของเทพองค์หนึ่ง ซึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อสมส่วน มีเส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยเสียงอันเบากับสหายของตน แทนการใช้ใช้จิตคุยกัน เนื่องจากมั่นใจว่าไม่มีผู้อื่นได้ยิน แต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิด เมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือด เพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบนั้นไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา


ตู้มมม!!!
 

   เสียงระเบิดพลังระดับมหาเทพของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายพร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาลออกมา

" เจ้า!! เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ เจ้าจะสังหารบุตรของข้าอย่างนั้นเหรอ หึ!! ช่างรนหาที่ตายโดยแท้ ดี!! ในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอ แต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากคอเจ้าออกมา!!! " 

    ราฟาเอลตอนนี้น้ำเสียงแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุมพลังไว้ได้!!!

 "ใจเย็นลงก่อนราฟาเอล เรื่องนี้ข้าจัดการให้เอง เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการลงต่อโทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ" 
 

    หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบก็เข้าปกคลุมอีกครั้ง ก่อนจะมีเสียงขึ้น...

 "   อะไรนะ!!! ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างนั้นนเหรอ ข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มาพันปี ข้าพึ่งรู้นี่แหละ" 
 

    เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

 " ใช่ๆ ข้าก็พึ่งรู้เช่นกัน!! " เสียงเทพองค์อื่นทยอยดังขึ้นเรื่อยๆ




"เงียบ!!!" 
 

    องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว   

   "จริงอยู่ว่าเรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้ามาก่อนว่าราฟาเอลเป็นบุตรสตรี เพียงคนเดียวของข้า แต่เรื่องอื่นช่างมันก่อนู่ ตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้!! "

ตู้มมมม!!


 

   เทพองค์ที่โดนจับได้รีบระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลั แต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด  มันโดนพลังของเทพองค์สูงสุดซัดเข้าที่หน้าอก จนร่างระเบิดออก แม้เป็นเพียงพลังไม่ถึงหนึ่งในสิบส่วน ก็สามารถจัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...
 

 "เอาล่ะ ข้าจัดการมันให้แล้ว เจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรแห่งข้า ตามที่ตกลงกันไว้ เจ้าต้องโดนผนึกไว้หนึ่งหมื่นปี เจ้าจึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้น...พ่อรักลูกนะราฟาเอล"  
 

     เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบ ราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นบิดา ก่อนจะตอบกลับว่า

   "ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ของท่าน แต่ข้าขอฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"   
 

    ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลงมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบาร์ ที่หมดสติอยู่ แล้วทั้งคู่ก็หายไปอยู่ในมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบหนึ่งหมื่นปี

    
"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะ บุตรสาวของข้า..." 
 

    น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง

 "หึ!! มันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "
 

       เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่เฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า ส่วนสาเหตุที่มหาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้นั้น เป็นเพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณประกอบกับองค์เทพยังตกอยู่ในความเศร้าเสียใจจึงทำให้พลังในการรับรู้คลาดเคลื่อน...