psycho sinner หนทางข้างเธอ

ในชีวิตมนุษย์คนหนึ่งจะต้องเจอกับเรื่องที่ไม่คาดคิดกันกี่ครั้ง

กี่ครั้งที่ได้เจอสิ่งที่ตัวเองปรารถนา แต่กลับไม่ได้มันมาครอบครอง

ความรัก ความโลก ความหลง แท้จริงแล้วใครเป็นคนกำหนด

ในเมื่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมา มันไม่ได้เริ่มต้นมาจากตัวเราเอง จะเป็นไรไป ถ้าเราจะล้มกระดานแล้วสร้างมันขึ้นมาใหม่

ท้ายที่สุดแล้วคนเราก็ต้องการแค่ดูแล เข้าใจ และอยู่เคียงข้างใครสักคนเท่านั้น

แต่ในเมื่อมันไม่ได้เป็นไปตามใจปรารถนา งั้นทำไมเราถึงไม่เปลี่ยนตัวเองให้เป็นไปตามที่คนอื่นต้องการ

ฆาตกรต่อเนื่องงั้นเหรอ? เป็นแล้วมันจะทำให้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการหรือเปล่า แต่ไม่หรอกถ้าลงมือทำแบบนั้นเองมันจะสนุกอะไร

สู้เล่นบทเป็นคนใสซื่อ ตาใส เพื่อล่อฆาตกรตัวจริงออกมาเล่นด้วยกัน สนุกกว่าเป็นไหนๆ

ต้นกล้า :

คนตัวโตกว่ายิ้มออกมา เมื่อเห็นท่าทางของเด็กน้อยตรงหน้า ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ยิ้มออกมาทั้งๆ ที่น้ำตาคลอเบ้า พร้อมกับมือที่ถือเช็ดชู่ยื่นมาอย่างสั่นๆ

คนตัวโตกว่านั่งลงเพื่อให้เด็กน้อยได้ทำตามสิ่งที่ต้องการ เด็กน้อยเช็ดเลือดออกจากปากให้คนตัวโตอย่างเบามือ คล้ายกลัวว่าอีกคนจะเจ็บ

“เสร็จแล้ว” เด็กน้อยเอ่ยออกมาอย่างภูมิใจ พร้อมกับก้มดูผลงานของตัวเองใกล้ๆ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังโดนคนตัวโตมองอยู่ทุกการกระทำอย่างไม่ละสายตา

คนตัวโตกว่ายิ้มกว้างออกมา เมื่อเด็กน้อยยื่นมือมาตรงหน้าเหมือนกำลังจะช่วยฉุดให้ลุกขึ้น เขาค่อยๆ เอื้อมมือกลับไปจับมือเด็กน้อย แต่เหมือนจะไม่ทันใจ เด็กน้อยเลยรีบจับมือเขาแล้วพยายามจะดึงให้ลุกขึ้น

เขามองตามหลังเด็กน้อยที่กำลังจับมือเดินออกไปด้านนอกแล้วอมยิ้มออกมา

จะเป็นไปได้มั้ย? ถ้าเขาอยากจะหยุดเวลาไว้ อยู่ในช่วงเวลานี้ให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้ ความทรงจำนอกจากคุณน้าแล้ว ไม่เคยมีใครใจดีกับเขาเท่าคนตรงหน้ามาก่อนและเป็นคนแรกที่ทำให้เขายิ้มได้กว้างขนาดนี้

จากที่เคยคิดว่าสักวันในไม่ช้านี้ เขาอยากจะจากโลกนี้ไป ไปในที่ที่มีแต่ความสุข ไม่ต้องมีพ่อแม่คอยตบตี ด่าท่อ ต่อว่า ไม่ต้องให้ใครมาสนใจ แต่เด็กคนนี้กลับทำให้ห้วงความคิดเล็กๆ ของเขาอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อและอยากได้เด็กน้อยตรงหน้ามาไว้กับตัวเอง ไม่อยากแบ่งให้ใครได้รับความใจดีนี้ไปนอกจากตัวเขาแค่คนเดียว

ในชีวิตคุณ เคยทำสิ่งผิดบาปอะไรมาบ้าง?

สำหรับผมแล้วความผิดบาปผมไม่รู้จักมันหรอก ผมรู้แค่ว่าจะทำยังไงก็ได้ให้สิ่งที่ผมต้องการอยู่กับผมให้นานที่สุด ถึงแม้ว่ามันอาจจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตามและหนึ่งสิ่งที่เป็นเรื่องผิดบาปที่สุดในชีวิตของผม คือการหลงรักน้องชายตัวเองเพราะเขาทำให้ผมอยากมีชีวิตต่อในทุกๆ วันและความใจดีของเขาผมก็อยากเก็บไว้แค่คนเดียว ถึงใครจะมองว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดบาปแต่ผมจะทำให้มันถูกต้องเอง

ต้นน้ำ:

หลายคนอาจคิดว่าชีวิตผมน่าอิจฉา แต่จริงๆ แล้วใครละจะรู้ชีวิตผมแทบไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาสักนิด พ่อแม่จากไปตั้งแต่เด็ก ทุกคนที่รู้จักต่างหันหลังให้ มีแค่พี่ชายคนเดียวเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้าง

“อืมมมม” ผมบิดตัวแล้วครางออกมาเบาๆ เพราะรู้สึกว่าโดนจ้องอยู่จนทำให้ต้องตื่น

“จะมองหน้าผมอีกนานมั้ย?” ผมลืมตาขึ้นมองคนที่กำลังจ้องหน้าแล้วถามขึ้น เพราะมักจะโดนอีกคนจ้องหน้าแบบนี้ทุกเช้าตั้งแต่จำความได้

“มองผมแบบนี้มาเป็นสิบปีแล้วไม่เบื่อบ้างเหรอไง?” ผมยกหัวขึ้นไปนอนบนตักของอีกคน แต่เหมือนเดิมอีกคนแค่จ้องอยู่อย่างนั้นไม่ได้ตอบอะไร

ผมรู้มาตลอดว่าอีกคนไม่ได้คิดกับผมแค่น้องชาย แต่ก็ต้องแสร้งเป็นคนใสซื่อ ไม่รู้อะไรเพราะต้องการให้อีกคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอด ในใจคิดแค่ว่าไม่อยากสูญเสียคนสำคัญในชีวิตไปอีกแล้ว

ในชีวิตคุณ เคยมีความลับอะไรบ้างไหม ปิดบังอะไรไว้หรือเปล่า?

สำหรับผมแล้วการทำให้คนอื่นเชื่อและคล้อยตามมันเป็นเรื่องง่ายมาก พร้อมยอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขาคนที่โดนสงสัยว่าเป็นคนร้ายอยู่เบื้องหลังคดีฆาตกรรมต่อเนื่องรวมทั้งตัวผมเองให้รอด แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วจุดเริ่มต้นมันอาจมาจากตัวผมเอง

จอมทัพ:

คุณเคยหลงรักใครตั้งแต่แรกเห็นหรือเปล่า?

สำหรับผมแล้ว เขาคือคนที่ผมรู้สึกอย่างนั้นตั้งแต่แรกสบตา น่ารัก สดใส ใสซื่อ ขี้อาย ไม่ทันคน ใครเห็นก็หลงรัก

แต่ใครจะคิดว่าสิ่งที่เห็นตั้งแต่แรกมันเป็นการแสดงทั้งหมด ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรู้สึกดีและพร้อมช่วยเหลือทุกอย่างในสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่ ถึงแม้มันจะขัดต่อหน้าที่หรือต้องหันหลังให้ความถูกต้องก็ตาม..

คำเตือนนนนนน

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างรุนแรงและผิดศีลธรรม กฏหมายบางอย่างไรท์มโนขึ้นเอง ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริง ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เช่นเคยค่ะ เรื่องนี้จะไม่มีจุดไคลแม็กซ์ แต่จะเฉลยไปเรื่อยๆ ตามการรับรู้ของตัวละคร ถ้าใคชอบแนวนี้ก็ยินดีตอนรับ ส่วนใครไม่ชอบลองเปิดใจอ่านๆ ดูก่อนก็ได้ค่ะเผื่อชอบ

หวังว่ารีดทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้จะได้รับทุกอรรถรสจากเรื่องนี้นะคะ ขอให้สนุกและเตรียมใจให้พร้อมสำหรับการอ่านเพราะสิ่งที่คุณคิดอาจไม่เป็นไปตามนั้นก็ได้...