“ดูเหมือนชีวิตฉันจะวนเวียนอยู่แต่ในโรงพยาบาลจังเลยนะคะ”

“เลยได้ผมมาวนเวียนอยู่ในชีวิตคุณอีกที”

“เดี๋ยวค่ะ ฉัน…ยังกินข้าวไม่เสร็จเลยนะ” มือข้างหนึ่งดันบ่าเขาไว้ส่วนอีกข้างพยายามผลักใบหน้าเขาออก เพราะชายหนุ่มเริ่มทำท่าว่าจะเอาแต่ใจตัวเองอีกแล้ว ทำให้เสียงที่เปล่งห้ามอีกฝ่ายขาดห้วงเป็นบางจังหวะอีกทั้งยังแปร่งปร่าสุด ๆ เมื่อความซ่านไหวเข้ามาเยือน แม้ว่าจะบังคับเอาไว้สุดฤทธิ์แล้วก็ตาม

“เดี๋ยวค่อยกินต่อแต่ต้องหลังจากที่กินผมแล้ว” ถึงปากจะบอกอย่างนั้นแต่มือของเขาก็ปัดป่ายข้าวของที่ขวางอยู่บนเคาน์เตอร์ให้พ้นทางจนตกลงบนพื้นกระจัดกระจายรวมถึงจานข้าวผัดของเธอด้วยเหมือนกัน…