อยากลองปะล่ะ”

“ลองแล้วได้อะไร?”

“ได้เรา…” หมากตอบหน้าตาย เราสบตากันเงียบๆ ผ่านความมืด ความจริงมันก็ไม่ได้มืดถึงขนาดมองอะไรไม่เห็น มันก็พอมีแสงลางๆ สาดเข้ามาทางระเบียงห้องพอได้เห็นสีหน้าและแววตาของเขา

“ไม่เห็นจะอยากได้”

“แต่เราอยากได้น้องเห็ดว่ะ” น้ำเสียงไม่ได้ล้อเล่นเหมือนทุกครั้ง และสีหน้าเขาก็จริงจังจนฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอ “ข้ามขั้นเลยได้ปะ ทนไม่ไหวแล้วว่ะ”

“ข้ามขั้น“?”

“อือ”